Julia, młoda żona prokuratora, z przejęciem śledzi przebieg procesu Morwicza, oskarżonego o zamordowanie kupca Dylskiego. Osobnik ów, o którym niewiele wiadomo, już wcześniej utrzymywał kontakty z żoną ofiary i być może jest ojcem jej dziecka. Oskarżający w procesie mąż Julii, wybitny prawnik, potomek całej prawniczej dynastii, jest niemal pewien, że uzyska wyrok skazujący.
Zbiegiem okoliczności w ręce Wiktora trafia adresowany do Julii list, podpisany przez Jana Morwicza, z jego przyznaniem się do winy. Prokurator konfiskuje korespondencję jako dowód w sprawie, jego egzaltowana żona błaga, aby nie niszczył biedaka, który nie wiadomo dlaczego zaufał zupełnie nieznanej kobiecie.
Niespodziewanie Julię odwiedza przybyła wprost z Paryża Żaneta Dylska. Prosi o wyrobienie jej posłuchania u prokuratora, gdyż jest przekonana o niewinności Morwicza, szlachetnego szaleńca, który wydał ją bogato za mąż, by uchronić ją od nędzy, i zawsze opiekował się nią i jej córeczką. Nieoczekiwanie Wiktor zgadza się porozmawiać z piękną wdową. Pamięta czasy, gdy Żaneta nazywała się inaczej, przypomina też sobie doskonale tamtą noc, gdy wpadła do jego pokoju w domu na wsi twierdząc, że boi się wilków. Ona udawała, on był młody i naiwny, dał się nabrać, nie ma więc sobie nic do zarzucenia. Oczywiście, nie chciałby, żeby kobieta podała do publicznej wiadomości, kto jest ojcem jej córeczki, zwłaszcza, że ich prywatne sprawy nie mają nic wspólnego z procesem, który się toczy. Nieskazitelny prokurator raz po raz odgrywa komedię pozorów. Wybucha oburzeniem, że Żaneta porwała list z przyznaniem się Morwicza do winy, po chwili udaje przed własną żoną wspaniałomyślnego, kochającego męża, który z miłości do niej sprzeniewierzył się swoim niewzruszonym zasadom i własnoręcznie zniszczył obciążający dowód.
Po zakończeniu procesu Wiktor ma jeszcze jedną okazję, by udowodnić naiwnej małżonce swą wielkoduszność, zapraszając do ich wiejskiej rezydencji "kochankę mordercy" z dzieckiem. Jednak Julia nadal nie może zaznać spokoju, póki nie dowie się, dlaczego Morwicz napisał do niej tak dziwny list. Prosi Prezydenta sądu, darzącego ją od dawna skrywanym uczuciem, aby umożliwił jej spotkanie z mężczyzną, którego osobiście nigdy nie poznała. [TVP]
Autor sztuki: Tadeusz Rittner
Tytuł oryginalny: „Wilki w nocy”
Produkcja: 1997
Premiera TV: 2 marzec 1998
Reżyseria:
Muzyka:
Obsada:
Prokurator
Julia
Jan Morwicz
Żaneta Dylska
Prezydent sądu
Radczyni
Ada
- Wilki w nocy (1962) - spektakl TV, reż. Jerzy Antczak
- Wilki w nocy (1983) - spektakl TV, reż. Krzysztof Gordon
- Wilki w nocy (1988) - spektakl TV, reż. Andrzej Łapicki
03.180430
(POL) polski,
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz